Diz Kapağı Çıkığı
Merhaba Özlem, öncelikle kendini tanıtır mısın?
1981 yılından İstanbul’ da doğdum. Endüstri yüksek mühendisiyim. Kurumsal firmada yönetici olarak çalışıyorum. Bol bol gezmeyi ve başta çadır kamp olmak üzere doğada faaliyetler yapmayı seviyorum. Kendi çapımda da yüzüyorum.
Diz kapağındaki çıkma nedeniyle bir ameliyat geçirdin. Ama inatçı bir dizin vardı bir türlü açılmıyordu Ve devamında tekrar bir ameliyat daha. Bize kendi dilinde bu süreçleri kısaca anlatır mısın?
Bu süreci hayaller ve gerçekler, cehalet mutluluk ve başa gelen çekilir bölümleri olarak, 3 bölümde özetleyebilirim. Hayaller ve gerçekler. 2018 yılında evde diz kapağımın dönmesi sonucunda sakatlandım. Ayakta durmak dışında bir şey yapmıyordum. O zamandan sonra dizimde biraz tuhaflık kalmıştı ancak aksiyon dolu hareketli hayatıma devam etmeme engel olmadı. Birkaç doktor ileride ameliyat olabilirsin ama çok elzem değil demişti. Şu anki doktorum, dağcılık yapan bir arkadaşımı başka doktorlar ameliyat demesine rağmen ameliyatsız çözdü. Ben de hemen belki benim sorunu da ameliyatsız çözer diye gittim. Arada ağrı yapıp, merdiven çıkarken gırç gırç ses çıkartmak dışında bir belirtim yoktu. Meğer diz protezi için köprüden önceki son çıkıştaymışım. Dolayısıyla ameliyat gerçeği ile tanıştım. Hemen 1 hafta içinde karar verip, ameliyat oldum. Böylelikle cehalet mutluluk dönemi başladı benim için. Çünkü biraz kompleks ve büyük bir ameliyattı. Sonrasında o dönemde tanıştığım, denk geldiğim doktorlar ve fizyoterapistler nasıl cesaret ettin buna demesiyle aydınlanmaya başladım. 1 büyük ameliyat üzerine yaklaşık 60 seans fizyoterapi süreci tamamlamama rağmen, her geçen ay dizimin bükülme açısı ilerlemek yerine gerilemeye başladı. Sonra anladık ki dizim de iyileşme sürecinde normalden daha fazla skar doku ürettiği için eklem içini de kaplamış ve bu yüzden dizimi bükemiyormuşum. Hatta genel anestezi altında da bükme için müdahale ettiler, olumlu yanıt alamadık. Sonra tekrar ameliyat oldum ve hastaneden taburcu olmayı beklerken kendimi yine ameliyathanede buldum. Bu dönem de başa gelen çekilir dönemi oldu. Seninle de yollarımızın kesiştiği dönem oldu.
En zorlandığın kısımlar hangileriydi?
En zorlandığım kısım, öncelikle çok aktif ve hareketli olan birisi olarak ilk zamanlar wc’ ye gitmek için yataktan kalkmakta bile başka birisine bağımlıydım. Temel ihtiyaçları karşılamada, fizyoterapiye gitmek için arabaya binmede inmede, her türlü faaliyette hep bir başkasına (anneniz, eşiniz de olsa) bağımlı olmak zordu. Yaklaşık 60 seanslık fizyoterapi sürecinde de manuel müdahale ile diz bükme sürecinde çekilen fiziksel direnç diyeyim ona belki acıdan daha sevimli olur, o kısımlar çok zorladı. Etrafınızda kim olursa olsun gerçekten kendi kendinize kalıyorsunuz.
‘Fizyoterapist, fizik tedavi’ bu kavramları daha önce duymuş muydun? Hastalık sürecinde mi tanıştın? Şu an ‘Fizyoterapist’ senin için ne ifade ediyor? Nasıl tanımlarsın?
Fizik tedavi ve fizyoterapi kavramlarını duymakla birlikte fizyoterapi anlamını hastalık süreciyle anladım. Senden sonra da fizyoterapist farkını anladım. Aslında çok zor bir meslek, çünkü karşındaki insanı sağlığına kavuşturmak için çeşitli uygulamalar yapmak zorunda kalınıyor ve kimi zaman bunların sonucunda hasta acı çekiyor. Belki dışarıdan bakınca hep hasta konuşulur dayanıklılık vs. ama burada asıl dayanıklı olan sizlersiniz. Bir insanın sağlığına kavuşması için çektiği duygusal ve fiziksel durumlara göğüs geriyorsunuz.
Senin gibi diz problemi olanlara ve ameliyat olacaklara önerilerin nelerdir?
Ben daha önce hiç ameliyat olmamıştım. Ameliyat işin en kolay kısmı. Önemli olan sonrasındaki iyileşme süreci. Mental olarak kendilerini, ailelerini iyi hazırlamaları gerekiyor. Ameliyat sonrası süreçte de en büyük rol, fizyoterapistte. Yılmadan, bıkmadan, kaçmadan dediklerini harfi harfine uygulamak çok önemli. Özetle başlarına gelecek olan olumlu/olumsuz her şeyi kabul etmeliler, şikâyet etmemeliler, doğru doktor ve fizyoterapist ile doğru tedavi ve azimle güzel günlere kavuşuluyor.
Seninle hem acı dolu hem neşe dolu bir süreç geçirdik. Ama çok mutluyduk. İyi ki seni tanımışım. Sağlıklı günlerde görüşeceğimize eminin. Son olarak söylemek istediklerini dinleyebilir miyiz?
Şu anda tüm süreci düşününce gerçekten duygu yoğunluğu yaşıyorum. Hayatımdaki en büyük şanslarımdan birisi de (abartmıyorum) seninle yollarımızın kesişmesi oldu. Ameliyat sonrası gözümü açtığımda hep eşim-annem ve sen vardın. 17 günlük hastane maceramda bizim ailemizde başroldeydin aslında. (Hala bile yerin bizde ayrı) Ben bugün hangi koşu yarışına katılsam acaba diye düşünebiliyorsam, inisiyatifle yerinde yaptığın müdahaleler sayesindedir. Ve gerçekten iyi ki varsın. Varsın ki benim gibi birçok kişinin hayatında güzel günlere giden yolda yer alıyorsun.